Neşati-Edirne Şehrengizi (Tam metin+günümüz Türkçesiyle)

ŞEHRENGİZ Fe‘ilâtün/mefâ‘ilün/fe‘ilün 1. Gel gel iy kilk-i ‘anberîn-sîmâ Hâl-pîrâ-yı çihre-i ma‘nâ 2. Gel gel iy peyk-i vâdî-i i‘câz Ser kadem-kerde-i râh-ı sad râz 3. Gel gel iy bâg-bân-ı gülşen-i cân Nâvdânuñdan eyle âb ı revân 4. Ney gibi eyle ‘ışkdan âgâz Demidür eyle nagmeñi şehnâz 5. Gel senüñle güher-feşân olalum Medh-i hûbânda hem-zebân olalum 6. Evvelâ bir ser-âmedüñ bî-bâk Vasf-ı hüsninde olalum çâlâk 7. Nazmumuzla cihânı mest idelüm Dil-i ‘uşşâkı mey-perest idelüm 8. İsmini eyleyüp bu resm ile bâz İdelüm ehl-i ‘ışkı vâkıf-ı râz 9. Hüsn ile âftâb-ı çarh-ı safâ Nâm ile Hañcı-zâde-i yektâ 10. ‘Âlem-ârâ şehenşeh-i hûbân Zîr-dest-âver-i memâlik-i ân 11. Bâreka'llah zihî fürûg-ı cemâl Hâbbeza dil-rübâ-yı ferruh-fâl 12. Hüsn ile ser-efrâz-ı bî-hemtâ Nâz ile hod müsellem-i yektâ 13. Nedür ol kim nigâh-ı düzdîde Ser-be-ser şîve-i pesendîde 14. Lebi hüsn-i edâda reşk-i nebât Belki şermende-sâz-ı âb-ı hayât 15. Serde destâr-ı kec levendâne Gözde sahbâ-yı nâz mestâne 16. Dir idüm yok nazîri bî-pervâ Olmasa ger Emîr-i hoş-sîmâ 17. Ne Emîr âfet-i dil ü cândur Nâzenîn-i nev-hân-ı devrândur 18. Servi eyler çemende bî-ârâm Serde destâr-ı sebz ile o hırâm 19. Çeşmi ser-mest-i câm-ı istîgna Nigeh-i dil-firîbi hûş-rübâ 20. Çeşminüñ ‘akl u hûş bîmârı Zülfinüñ cân u dil giriftârı 21. Âh mestâne ol nigâh nedür Serde ol kakül-i siyâh nedür 22. İtse gîsûların ham-ender-ham Pîç ü tâba düşer dil-i ‘âlem 23. Serde ol kakül-i mu‘anberden Cümle ‘uşşâk çıkdı hep serden 24. Gerçi hüsn ile dil-ârâdur Okçı-zâde cevân-ı ra‘nâdur 25. Nedür ol âfetüñ de etvârı Fart-ı ‘işveyle lutf-ı güftârı 26. Çeşmi meyhâne-i girişme vü nâz Gamze-i şûhı mest-i hûş-güdâz 27. Nedür ol kadd ü kâmet ol reftâr O levendâne tarz ile destâr 28. Cebhe-i pâki mihr-i pür-enver Kaşları nev-hilâl-i zib-âver 29. Ol iki ebrûvan-ı hûn-efşân Dest-i kudretle bir keşîde kemân 30. Müjeler hod çü hancer-i âzâr Her biri bir hadeng-i sîne-güdâz 31. Çarh-ı hüsne bu mihr-i tâbândur Yagcı-zâde meh-i dırahşândur 32. Nâzük ol deñlü kadd ü reftarı Kudsiyân cân ile griftârı 33. Nedür ol gamze ile çeşm-i siyâh Cân virür gâhî Hızra itse nigâh 34. Nedür ol ebrûvân-ı zîb-efzâ Ki ider reşk kadd-i mâhı dü-tâ 35. Cümle endâmı nâzük ü dil-keş Mihr-i tâbende-rûy u hem mehveş 36. Hâl-ı ruhsârı reşk-i müşg-i Hoten Nigeh-i dil-firîbi şûr-efgen 37. Gamzesi ol ki tîr-i nâz be-kef Sîne-i kudsiyândur aña hedef 38. Bu gül-i gülşen-i melâhatdur Veznci gonçe-i letâfetdür 39. İsmi hubân-ı şehr içinde Hasan Kendi fart-ı cemâl ile ahsen 40. Cümleden dil-firîb ü hoş-demdür Şîve-i nâz ile müsellemdür 41. Nedür ol nâz ile o hoş reftâr O nezâketle şîve-i güftâr 42. Lutf ile la‘li gelse güftâre Rûh-bahş olur ‘âşık-ı zâre 43. Hâl-ı ruhsârı hâbetü's-sevdâ Hokka-i la‘li bir dür-i yektâ 44. Serde ya turra-i mu‘anberdür Yâ letâfetle müşg-i ezferdür 45. Bu letâfetle bir perî-sîmâ Dü birâder dü dil-ber-i ra‘nâ 46. Hüsn ile dil-rübâ-yı şûh ü besîm İsm ile Mustafâ vü İbrâhîm 47. Olmış ol dü birâder-i hoşter Bir nihâl üzre iki gonçe-i ter 48. Biri reşk-âver-i meh-i pür-nûr Birisi pençe-gîr-i pençe-i hûr 49. Biri sad nâz ile hümâ-pervâz Biri perî-şîve dilber-i mümtâz 50. Terk idüp âhir ol iki âfet Dil-i ‘uşşâkı kıldı bî-tâkat 51. Gerçi oldı nihân nazarlardan Lîk gitmez hayâli dillerden 52. Hüsn-i sâbun-fürûşı yad idelüm Dil-i ‘uşşâk-ı zârı şâd idelüm 53. Ol ki bir âfet-i sehi-kaddür Dilberân içre ismi Ahmeddür 54. Böyle bir hoş dil-nevâz olmaz Nagme-perdâz-ı bezm-i nâz olmaz 55. Nagme-senc olsa ger olur gûyâ Gül-i bülbül-nümâ-yı bezm-i safâ 56. Hem mü’eddeb vücûh ile her dem Hem yine şûh-tab‘-ı dil-hurrem 57. Bâdeden olsa ruhları pür-tâb Dil-i ‘âşıkda kor mı tâkat tâb 58. Rûyı kim şem-i meclis-ârâdur Pertev-endâz-ı bezm-i dünyâdur 59. Gamzesi kahramân-ı şûr u fiten Rüstemânî nigâhı merd-efgen 60. Bu letâfetle bir perî-ruhsâr Olmaz ammâ ki Hâcı da inkâr 61. Nâzenîn âfet-i perî-peyker ‘İşveger dil-rübâ-yı ferruh-fer 62. Çeşm-i mahmûrı nergis-i şehlâ Ruh-ı pür-tâbı lâle-i hamrâ 63. Nedür ol gerden-i safâ-güster Nedür ol dest ü pây ile ruhlar 64. Gerçi bir âfet-i perîveşdür Lîk gâyetle âh serkeşdür 65. Fitne çeşminden ihtîrâz eyler Nigehi rûzgâra nâz eyler 66. Gamzesi fart-ı hışm ile hûn-rîz Tîr-i müjgânı cevr ile ser-tîz 67. Bu sitemger hemîşe bî-pervâ Tünd-hulıkda âfet-i dünyâ 68. Fart-ı ‘işveyle lîk İbrâhim Sâhib-i hüsn-i hulk u tâb‘-ı selîm 69. Hoş-kıyâfet ‘aceb perî-rûdur Meh-cebîn ü hilâl-ebrûdur 70. Şem‘-i ruhsârı kim fürûzândur Rûşenî-bahş-ı hâne-i cândur 71. Hem-çü ‘anberîndür o hâl anda Revnak-efzâ o reng-i al anda 72. N’ola dâ’im o hâl-i ‘anberveş Micmer-i cânı kılsa pür-âteş 73. Kaddi serv-i çemen-tırâz-ı safâ Perveriş-yâb-ı âb-ı istîgnâ 74. Dest ü pâ nâzük ü dehân nâzük Sîne tâbende mû-miyân nâzük 75. N’ola olsa Halîl-i şûh-ı besîm Peyrev-i medh-i hüsn-i İbrâhîm 76. Kaddine kâmeti berâberdür İsmine ismi dahı hem-berdür 77. Nev- zuhûr âfet-i perî-peyker Dil-ber-i şîvekâr-ı ferruh-fer 78. Ruhı âyînedâr-ı tûtî-i cân Leb-i şekker-feşânı kut-ı revân 79. Nedür ol âhûvâne çeşm-i siyâh Ki ider ‘aklı bir nigehle tebâh 80. Leb-i ‘İsi-beyânı rûh-efzâ Zülf-i ‘anber-şemîmi hûş-rübâ 81. Görse Leylâ o zülf-i şeb-gûnı Cân u dilden olurdı mecnûnı 82. Serv ise bâg -ı nâza kadd-ı Halîl Verd-i ra‘nâ degül mi İsma‘îl 83. Gülşen-i hüsne ruhları gül-i al Kaddı mevzûn-hırâm-ı tâze-nihâl 84. Nedür ol kadd ü kâmet ol endâm Fart-ı ‘işveyle nâzükane hırâm 85. Dehen-i tengi nokta-i mevhûm Cevher-i ferd gibi nâ-maksûm 86. Şevk-i ‘îd-i visâli dest-efşân Kebş-i cân u dili ider kurbân 87. Bu letâfetle mâh-ı şehr-âşûb Yûsuf-ı Mısr-ı nâzdur Ya‘kûb 88. Nice Ya‘kûb Yusuf-ı sânî Çarh-i hüsnüñ meh-i dırahşânı 89. Yûsuf-ı hüsn iken o şehr-âşûb İsmi olmak garîbdür Ya‘kûb 90. Aña Ya‘kûb-ı cân pür-gamdür Ki firâkıyla dîde pür-nemdür 91. Kaddine serv-i bâg üftâde Ruhına verd-i al dil-dâde 92. Kıldı sad nâz ile o kadd ü hırâm Cûy-ı bâgı çemende bî-ârâm 93. Gonçelar bezm-i bâgda bî-bâk Şevk-i la‘lıyla hep girîbân-çâk 94. Gerçi bu şîvekâr-ı hoş-demdür Lîk Mâhmud şûh-ı ‘âlemdür 95. Şem‘-i pür-tâbı bezm-i devrânuñ Nev gül-i nâzı gülşen-i cânuñ 96. Böyle bir âteşîn-cemâl olmaz Böyle bir pâk verd-i al olmaz 97. Ruh-ı pür-tâbı gülşen-i cândur La‘l-i rengîni verd-i handândur 98. Hüsn ile mâh-peyker-i ‘âlem Nâz ile şîvekâr-ı ferruh-dem 99. Nola ‘uşşâkdan o şûh-ı cihân İtse gâhî cemâlini pinhân 100. Mâhdur ol cemâl-i ‘âlem-tâb Mâh itmez mi gâhî ebr nikâb 101. N’ola olsa bu nazm-ı şehrengiz Medh-i Bayram ile neşât-âmiz 102. Nice Bayram hüsn ile mümtâz Nâz ile dil-ber-i hümâ-pervâz 103. Kaşları nev-hilâl-i zîb-efzâ Sâyim-i hecre vaslı ‘îd-i safâ 104. Nedür âheste nâz ile o hırâm Ki ider seyri cânı bî-ârâm 105. Ruh-ı pür-tâbı verd-i ra‘nâdur Kadd-i mevzûnı serv-i bâlâdur 106. Nâz ile gelse kaddi reftâre Lerze-endâz olur dil-i zâre 107. Leyle-i kadr zülf-i dil-suzı ‘İyd-i behcet cemâl-i bihrûzı 108. Medh-i hubân çü irdi pâyane Düşdi nev ârzû dil ü câne 109. Çâk idüp şevk ile girîbânum Çıka eflâke âh u efgânum 110. ‘Arz -ı hâl eyleyem be-sad zârî Akıdup eşk-i çeşm-i hûn-bârı 111. O şeh-i hüsne kim odur bî-bâk Âteş-endâz-ı hırmen-i idrâk 112. Varayın hâk-i pâyine giryân Diyeyin iy şehenşeh-i hûbân 113. Şeh-levendâ perîveşâ sad dâd Cevr ü bî-dâd-ı gamzeden feryâd 114. Komadı dilde tâb u tâkat âh Nice tâkat nigâha ruhsat âh 115. Ki ider gökde câm-ı mâh-ı şikest Çîn-i ebrûñ ile olup hem-dest 116. Geh girişmeyle bir olup bî-bâk Sîne-i kudsiyânı eyler çâk 117. Böyle ruhsat neden o gaddâre Fitne-cû âfet-i sitemkâre 118. Söyle lutf it meded helâk oldum Tîg-i cevr ile çâk çâk oldum 119. Yok günâhum be-hâkk-ı ‘ışk illâ Medh-i hubânı eyledüm imlâ 120. Fi’l-hâkîka ‘aceb kabâhatdür Bu ki ancak cevâb-ı hayretdür 121. Lîk maksûdum iy şeh-i mümtâz Sen idüñ sen be-hâkk-ı nâz ü niyâz 122. Gayrı rû-pûş idi murâd-ı derûn Hep senüñçündi medh-i gûn-â-gûn 123. Sen şehenşâh-ı kişver-i cânsın Hükm-fermâ-yı cümle hubânsın 124. Sensin el-hak be-fart-ı mâhbûbî ‘Alem-efrâz-ı kişver-i hûbî 125. Sensin ol pâdişâh-ı hüsn ü behâ Kisrî-i tahtgâh-ı mihr ü vefâ 126. Milket-i hüsne kâkülüñ yek-ser Virdi zencîr-i ‘adl ile zîver 127. Lutfdur cümle tarz u etvâruñ Lutfdur ben fakîre hep kârüñ 128. Lutfdur cümle tarz-ı nâ-dîdeñ Şâhidümdür nigâh-ı düzdîdeñ 129. Pes-i dîvârdan nedür o nigâh Ne nigeh rûh-bahş u cism-tebâh 130. Görse ger ol nigâh-ı pinhânı Hızr u ‘Îsî be-zevk-i rûhânî 131. Birisi şevk ile olup kurbân Cân fida ide biri dest-efşân 132. Yok kemâl-i keremle sende kusûr Baht-ı beddür beni iden mehcûr 133. Âh elinden ne çâre neyleyeyin Oldı dil bî-sitâre neyleyeyin 134. Ben o küstâh bendeñem ki senüñ Kaldum âzurde-tab‘ nâzuña senüñ 135. Ya‘ni ilhâh ile be-sad ibrâm Dürr-i güftârüñ eyledüm ikdâm 136. Bu ne bî-hude vaz‘-ı nâ-hoşdur Ki göñül şerm ile pür-âteşdür 137. Beni öldür ki şerme yok tâkat Eyle ‘uşşâka ser-be-ser gayret 138. Tevbe iy pâdişâh-ı bende-nevâz Tevbe iy şeh-süvâr-ı ‘arsa-i nâz 139. Kalmadı dilde şimdi bir ümmîd Bu hicâb eyledi beni nevmîd 140. Dil ne ülfet ne bezm-i câm ister Dest ber-sîne bir selâm ister 141. Gel Neşâtî yeter du‘â eyle Fart-ı ihlâs ile senâ eyle 142. Hüsn ile tâ ki dil-berân-ı cihân Ola hayret-fezâ-yı dîde-i cân 143. Gül gibi tab‘-ı pâki şâd olsun Lutfı hüsni gibi ziyâd olsun 144. Ser-i kûyında cem‘ olup ‘uşşâk Pür ola sıyt-ı ‘ışk ile âfâk Kaynak: Mahmut KAPLAN Metin ve Günümüz Türkçesi 1. Beyit: Gel gel iy kilk-i ‘anberîn-sîmâ Hâl-pîrâ-yı çihre-i ma‘nâ Günümüz Türkçesi: Gel, ey misk kokulu yüzü olan kalem; gel de mânâ yüzünü ben gibi süsleyen “ben”i çiz. 2. Beyit: Gel gel iy peyk-i vâdî-i i‘câz Ser kadem-kerde-i râh-ı sad râz Günümüz Türkçesi: Gel, ey mucize vadisinin ulakçısı; yüz sır yolunda başını koyup yürüyen haberci, gel. 3. Beyit: Gel gel iy bâg-bân-ı gülşen-i cân Nâvdânuñdan eyle âb ı revân Günümüz Türkçesi: Gel, ey can bahçesinin bahçıvanı; oluklarından akıp giden suyu (ilhamı) akıt. 4. Beyit: Ney gibi eyle ‘ışkdan âgâz Demidür eyle nagmeñi şehnâz Günümüz Türkçesi: Ney gibi aşkla söze başla; şimdi şehnâz makamında nağmeni dile getirme vaktidir. 5. Beyit: Gel senüñle güher-feşân olalum Medh-i hûbânda hem-zebân olalum Günümüz Türkçesi: Gel, seninle inci saçar gibi yazalım; güzelleri övmekte aynı dili konuşalım. 6. Beyit: Evvelâ bir ser-âmedüñ bî-bâk Vasf-ı hüsninde olalum çâlâk Günümüz Türkçesi: Önce korkusuzca bir giriş yapalım; güzelliğini anlatmada çevik ve atak olalım. 7. Beyit: Nazmumuzla cihânı mest idelüm Dil-i ‘uşşâkı mey-perest idelüm Günümüz Türkçesi: Şiirimizle dünyayı mest edelim; âşıkların gönlünü şarap düşkünü gibi coşturalım. 8. Beyit: İsmini eyleyüp bu resm ile bâz İdelüm ehl-i ‘ışkı vâkıf-ı râz Günümüz Türkçesi: Bu usulle adını da anıp, aşk ehline sırrı bildirelim. 9. Beyit: Hüsn ile âftâb-ı çarh-ı safâ Nâm ile Hañcı-zâde-i yektâ Günümüz Türkçesi: Güzellikte sefa göğünün güneşi; adıyla da eşsiz Hancı-zâde. 10. Beyit: ‘Âlem-ârâ şehenşeh-i hûbân Zîr-dest-âver-i memâlik-i ân Günümüz Türkçesi: Dünyayı süsleyen güzeller şahı; o ülkelerin (gönüllerin) hepsini hükmü altına alan. ________________________________________ 11. Beyit: Bâreka'llah zihî fürûg-ı cemâl Hâbbeza dil-rübâ-yı ferruh-fâl Günümüz Türkçesi: Maşallah, ne yüz aydınlığı; ne bahtı açık, gönül çelen bir güzel! 12. Beyit: Hüsn ile ser-efrâz-ı bî-hemtâ Nâz ile hod müsellem-i yektâ Günümüz Türkçesi: Güzellikte eşsiz bir baş tacı; nazda da tartışmasız tek. 13. Beyit: Nedür ol kim nigâh-ı düzdîde Ser-be-ser şîve-i pesendîde Günümüz Türkçesi: O çalıp çırpan bakış nedir öyle; baştan sona beğenilen cilve nedir? 14. Beyit: Lebi hüsn-i edâda reşk-i nebât Belki şermende-sâz-ı âb-ı hayât Günümüz Türkçesi: Dudağı edasıyla bitkileri kıskandırır; hatta âb-ı hayatı bile utandırır. 15. Beyit: Serde destâr-ı kec levendâne Gözde sahbâ-yı nâz mestâne Günümüz Türkçesi: Başında yiğitçe eğri sarık; gözlerinde naz şarabıyla mestlik. 16. Beyit: Dir idüm yok nazîri bî-pervâ Olmasa ger Emîr-i hoş-sîmâ Günümüz Türkçesi: “Eşi benzeri yok” derdim; meğer güzel yüzlü Emir olmasa. 17. Beyit: Ne Emîr âfet-i dil ü cândur Nâzenîn-i nev-hân-ı devrândur Günümüz Türkçesi: Ne Emir’dir o: canın da gönlün de belası; devrin nazlı, taze delikanlısı. 18. Beyit: Servi eyler çemende bî-ârâm Serde destâr-ı sebz ile o hırâm Günümüz Türkçesi: Yeşil sarığı ve salınışıyla bahçedeki serviyi bile huzursuz eder. 19. Beyit: Çeşmi ser-mest-i câm-ı istîgna Nigeh-i dil-firîbi hûş-rübâ Günümüz Türkçesi: Gözü, “gamsızlık kadehi”yle sarhoş; gönül çelen bakışı aklı baştan alır. 20. Beyit: Çeşminüñ ‘akl u hûş bîmârı Zülfinüñ cân u dil giriftârı Günümüz Türkçesi: Gözünün hastası akıl ve şuur; saçının tutsak ettiği can ve gönül. 21. Beyit: Âh mestâne ol nigâh nedür Serde ol kakül-i siyâh nedür Günümüz Türkçesi: Ah, o sarhoş bakış nedir; başındaki o siyah perçem nedir? 22. Beyit: İtse gîsûların ham-ender-ham Pîç ü tâba düşer dil-i ‘âlem Günümüz Türkçesi: Saçını kıvrım kıvrım etse, âlemin gönlü de kıvrılıp bükülür. ________________________________________ 23. Beyit: Serde ol kakül-i mu‘anberden Cümle ‘uşşâk çıkdı hep serden Günümüz Türkçesi: Başındaki o misk kokulu perçem yüzünden bütün âşıklar başını (aklını) yitirdi. 24. Beyit: Gerçi hüsn ile dil-ârâdur Okçı-zâde cevân-ı ra‘nâdur Günümüz Türkçesi: Güzelliğiyle gönül süsler; Okçı-zâde, alımlı bir gençtir. 25. Beyit: Nedür ol âfetüñ de etvârı Fart-ı ‘işveyle lutf-ı güftârı Günümüz Türkçesi: O afetin hâlleri nedir öyle; cilvesi aşırı, sözü tatlı. 26. Beyit: Çeşmi meyhâne-i girişme vü nâz Gamze-i şûhı mest-i hûş-güdâz Günümüz Türkçesi: Gözü çekişme ve naz meyhanesi; şuh gamzesi aklı eritip sarhoş eder. 27. Beyit: Nedür ol kadd ü kâmet ol reftâr O levendâne tarz ile destâr Günümüz Türkçesi: O boy pos, o yürüyüş nedir; o yiğitçe tarz ve sarıkla? 28. Beyit: Cebhe-i pâki mihr-i pür-enver Kaşları nev-hilâl-i zib-âver Günümüz Türkçesi: Temiz alnı ışıl ışıl güneş; kaşları süslü yeni hilâl. 29. Beyit: Ol iki ebrûvan-ı hûn-efşân Dest-i kudretle bir keşîde kemân Günümüz Türkçesi: O iki kan saçan kaş, kudret eliyle çekilmiş bir yay gibi. 30. Beyit: Müjeler hod çü hancer-i âzâr Her biri bir hadeng-i sîne-güdâz Günümüz Türkçesi: Kirpikleri inciten hançer gibi; her biri göğsü delen bir ok. ________________________________________ 31. Beyit: Çarh-ı hüsne bu mihr-i tâbândur Yagcı-zâde meh-i dırahşândur Günümüz Türkçesi: Güzellik feleğinin parlayan güneşi; Yağcı-zâde, ışıldayan bir ay. 32. Beyit: Nâzük ol deñlü kadd ü reftarı Kudsiyân cân ile griftârı Günümüz Türkçesi: Boyu yürüyüşü o kadar narin ki; melekler bile canıyla tutulur. 33. Beyit: Nedür ol gamze ile çeşm-i siyâh Cân virür gâhî Hızra itse nigâh Günümüz Türkçesi: O gamze ve siyah göz nedir; bazen Hızır’a baksa can verir (diriltir). 34. Beyit: Nedür ol ebrûvân-ı zîb-efzâ Ki ider reşk kadd-i mâhı dü-tâ Günümüz Türkçesi: O güzellik artıran kaşlar nedir; ayın boyunu bile kıskançlıktan iki büker. 35. Beyit: Cümle endâmı nâzük ü dil-keş Mihr-i tâbende-rûy u hem mehveş Günümüz Türkçesi: Bütün bedeni narin ve çekici; yüzü parlayan güneş, aynı zamanda ay gibi. 36. Beyit: Hâl-ı ruhsârı reşk-i müşg-i Hoten Nigeh-i dil-firîbi şûr-efgen Günümüz Türkçesi: Yanağındaki ben Hoten miskini kıskandırır; gönül çelen bakışı fitne salar. 37. Beyit: Gamzesi ol ki tîr-i nâz be-kef Sîne-i kudsiyândur aña hedef Günümüz Türkçesi: Gamzesi, elinde naz oku; hedefi meleklerin göğsüdür. 38. Beyit: Bu gül-i gülşen-i melâhatdur Veznci gonçe-i letâfetdür Günümüz Türkçesi: Bu, güzellik bahçesinin gülü; naziklik goncasının ölçülü, tartılı hâli. 39. Beyit: İsmi hubân-ı şehr içinde Hasan Kendi fart-ı cemâl ile ahsen Günümüz Türkçesi: Şehrin güzelleri içinde adı Hasan; aşırı güzelliğiyle zaten “en güzel”. 40. Beyit: Cümleden dil-firîb ü hoş-demdür Şîve-i nâz ile müsellemdür Günümüz Türkçesi: Hepsinden daha gönül alıcı, sözü hoş; nazlı edasıyla kabul görmüş. ________________________________________ 41. Beyit: Nedür ol nâz ile o hoş reftâr O nezâketle şîve-i güftâr Günümüz Türkçesi: O nazla güzel yürüyüş nedir; o incelikle konuşma edası nedir? 42. Beyit: Lutf ile la‘li gelse güftâre Rûh-bahş olur ‘âşık-ı zâre Günümüz Türkçesi: Yakut dudağı lütufla konuşsa, inleyen âşığa can verir. 43. Beyit: Hâl-ı ruhsârı hâbetü's-sevdâ Hokka-i la‘li bir dür-i yektâ Günümüz Türkçesi: Yanağındaki ben sevda tanesi; yakut dudağı bir hokkanın içindeki tek inci. 44. Beyit: Serde ya turra-i mu‘anberdür Yâ letâfetle müşg-i ezferdür Günümüz Türkçesi: Başında ya misk kokulu perçem var; ya da zarafetle saçılmış amber misk. 45. Beyit: Bu letâfetle bir perî-sîmâ Dü birâder dü dil-ber-i ra‘nâ Günümüz Türkçesi: Bu zarafetle peri yüzlü iki kardeş, iki alımlı sevgili. 46. Beyit: Hüsn ile dil-rübâ-yı şûh ü besîm İsm ile Mustafâ vü İbrâhîm Günümüz Türkçesi: Güzellikte şuh ve güler yüzlü gönül çelen; adları Mustafa ile İbrahim. 47. Beyit: Olmış ol dü birâder-i hoşter Bir nihâl üzre iki gonçe-i ter Günümüz Türkçesi: O iki hoş kardeş, bir fidan üstündeki iki taze gonca gibi. 48. Beyit: Biri reşk-âver-i meh-i pür-nûr Birisi pençe-gîr-i pençe-i hûr Günümüz Türkçesi: Biri ışıklı ayı kıskandırır; biri güneşin pençesini bile yakalar. 49. Beyit: Biri sad nâz ile hümâ-pervâz Biri perî-şîve dilber-i mümtâz Günümüz Türkçesi: Biri yüz nazla hüma gibi uçar; biri peri edalı, seçkin bir sevgili. 50. Beyit: Terk idüp âhir ol iki âfet Dil-i ‘uşşâkı kıldı bî-tâkat Günümüz Türkçesi: Sonunda o iki afet çekip gidince âşıkların gönlü dermanını yitirdi. ________________________________________ 51. Beyit: Gerçi oldı nihân nazarlardan Lîk gitmez hayâli dillerden Günümüz Türkçesi: Gözlerden kayboldular ama hayalleri gönüllerden çıkmaz. 52. Beyit: Hüsn-i sâbun-fürûşı yad idelüm Dil-i ‘uşşâk-ı zârı şâd idelüm Günümüz Türkçesi: Şimdi sabun satan güzelin güzelliğini analım; ağlayan âşıkların gönlünü şen edelim. 53. Beyit: Ol ki bir âfet-i sehi-kaddür Dilberân içre ismi Ahmeddür Günümüz Türkçesi: O uzun boylu bir afet; sevgililer içinde adı Ahmed. 54. Beyit: Böyle bir hoş dil-nevâz olmaz Nagme-perdâz-ı bezm-i nâz olmaz Günümüz Türkçesi: Böylesi hoş gönül okşayan olmaz; naz meclisinin nağme kurucusu gibi. 55. Beyit: Nagme-senc olsa ger olur gûyâ Gül-i bülbül-nümâ-yı bezm-i safâ Günümüz Türkçesi: Nağme ölçse sanki; sefa meclisinin bülbül gibi gülü olur. 56. Beyit: Hem mü’eddeb vücûh ile her dem Hem yine şûh-tab‘-ı dil-hurrem Günümüz Türkçesi: Her daim yüzü edepli; ama yine de şuh tabiatlı, gönül açıcı. 57. Beyit: Bâdeden olsa ruhları pür-tâb Dil-i ‘âşıkda kor mı tâkat tâb Günümüz Türkçesi: Yanakları şaraptan ışıldasa, âşığın gönlünde sabır kalır mı? 58. Beyit: Rûyı kim şem-i meclis-ârâdur Pertev-endâz-ı bezm-i dünyâdur Günümüz Türkçesi: Yüzü meclisi süsleyen bir mum; dünyanın sohbetine ışık saçan. 59. Beyit: Gamzesi kahramân-ı şûr u fiten Rüstemânî nigâhı merd-efgen Günümüz Türkçesi: Gamzesi isyan ve fitnenin kahramanı; Rüstem gibi bakışı yiğitleri devirir. 60. Beyit: Bu letâfetle bir perî-ruhsâr Olmaz ammâ ki Hâcı da inkâr Günümüz Türkçesi: Bu zarafetle peri yüzlüdür; Hacı bile bunu inkâr edemez. 61. Beyit: Nâzenîn âfet-i perî-peyker ‘İşveger dil-rübâ-yı ferruh-fer Günümüz Türkçesi: Narin, peri endamlı bir güzel; cilveli, gönül çelen ve uğurlu bir sevgili. 62. Beyit: Çeşm-i mahmûrı nergis-i şehlâ Ruh-ı pür-tâbı lâle-i hamrâ Günümüz Türkçesi: Mahmur gözü ela bir nergis gibi; ışıldayan yanağı kızıl bir lâle gibi. 63. Beyit: Nedür ol gerden-i safâ-güster Nedür ol dest ü pây ile ruhlar Günümüz Türkçesi: O ferahlık saçan boyun nedir; o el, ayak ve yüz güzelliği nedir? 64. Beyit: Gerçi bir âfet-i perîveşdür Lîk gâyetle âh serkeşdür Günümüz Türkçesi: Peri gibi bir güzeldir ama çok da inatçı/huysuzdur. 65. Beyit: Fitne çeşminden ihtîrâz eyler Nigehi rûzgâra nâz eyler Günümüz Türkçesi: Fitne çıkaran gözlerden sakınır; bakışını dünyaya nazla çevirir. 66. Beyit: Gamzesi fart-ı hışm ile hûn-rîz Tîr-i müjgânı cevr ile ser-tîz Günümüz Türkçesi: Gamzesi öfkeyle kan dökercesine; kirpik okları cefayla pek sivridir. 67. Beyit: Bu sitemger hemîşe bî-pervâ Tünd-hulıkda âfet-i dünyâ Günümüz Türkçesi: Bu zulmeden hep pervasızdır; sert huylulukta dünyanın belasıdır. 68. Beyit: Fart-ı ‘işveyle lîk İbrâhim Sâhib-i hüsn-i hulk u tâb‘-ı selîm Günümüz Türkçesi: Cilvesi fazla olsa da İbrahim; güzel huylu ve sağlam tabiatlıdır. 69. Beyit: Hoş-kıyâfet ‘aceb perî-rûdur Meh-cebîn ü hilâl-ebrûdur Günümüz Türkçesi: Çok hoş görünümlü, peri yüzlüdür; ay alınlı, hilâl kaşlıdır. 70. Beyit: Şem‘-i ruhsârı kim fürûzândur Rûşenî-bahş-ı hâne-i cândur Günümüz Türkçesi: Yanağının mumu yanar; can evini aydınlatır. 71. Beyit: Hem-çü ‘anberîndür o hâl anda Revnak-efzâ o reng-i al anda Günümüz Türkçesi: Oradaki ben amber gibidir; o al renk daha da parıldar. 72. Beyit: N’ola dâ’im o hâl-i ‘anberveş Micmer-i cânı kılsa pür-âteş Günümüz Türkçesi: O amber gibi ben, canın buhurdanını ateşle doldursa ne çıkar? 73. Beyit: Kaddi serv-i çemen-tırâz-ı safâ Perveriş-yâb-ı âb-ı istîgnâ Günümüz Türkçesi: Boyu, safa bahçesinin servisi; tok-gönüllülük suyuyla yetişmiş. 74. Beyit: Dest ü pâ nâzük ü dehân nâzük Sîne tâbende mû-miyân nâzük Günümüz Türkçesi: Eli ayağı narin, ağzı narin; göğsü parlak, beli incecik. 75. Beyit: N’ola olsa Halîl-i şûh-ı besîm Peyrev-i medh-i hüsn-i İbrâhîm Günümüz Türkçesi: Şuh ve güler yüzlü Halil, İbrahim’in güzelliğini övmeye tâbi olsa ne olur? 76. Beyit: Kaddine kâmeti berâberdür İsmine ismi dahı hem-berdür Günümüz Türkçesi: Boyu posu birbirine denktir; adı da adıyla (birbirine) uygundur. 77. Beyit: Nev- zuhûr âfet-i perî-peyker Dil-ber-i şîvekâr-ı ferruh-fer Günümüz Türkçesi: Yeni belirmiş peri endamlı bir güzel; edalı, gönül çelen, uğurlu bir sevgili. 78. Beyit: Ruhı âyînedâr-ı tûtî-i cân Leb-i şekker-feşânı kut-ı revân Günümüz Türkçesi: Yanağı canın papağanına ayna; şeker saçan dudağı ruha gıdadır. 79. Beyit: Nedür ol âhûvâne çeşm-i siyâh Ki ider ‘aklı bir nigehle tebâh Günümüz Türkçesi: O ceylan gibi siyah göz nedir ki bir bakışta aklı yerle bir eder? 80. Beyit: Leb-i ‘İsi-beyânı rûh-efzâ Zülf-i ‘anber-şemîmi hûş-rübâ Günümüz Türkçesi: İsa gibi can veren sözlü dudağı ruhu diriltir; amber kokulu saçı aklı alır. 81. Beyit: Görse Leylâ o zülf-i şeb-gûnı Cân u dilden olurdı mecnûnı Günümüz Türkçesi: Leyla o gece renkli saçı görse, canı gönülden Mecnun kesilirdi. 82. Beyit: Serv ise bâg -ı nâza kadd-ı Halîl Verd-i ra‘nâ degül mi İsma‘îl Günümüz Türkçesi: Naz bahçesinde Halil’in boyu serviyse, İsmail de alımlı bir gül değil mi? 83. Beyit: Gülşen-i hüsne ruhları gül-i al Kaddı mevzûn-hırâm-ı tâze-nihâl Günümüz Türkçesi: Güzellik gülşeninde yanağı al güldür; boyu ölçülü yürüyen taze fidandır. 84. Beyit: Nedür ol kadd ü kâmet ol endâm Fart-ı ‘işveyle nâzükane hırâm Günümüz Türkçesi: O boy pos ve endam nedir; cilvesiyle ince ince yürüyüş nedir? 85. Beyit: Dehen-i tengi nokta-i mevhûm Cevher-i ferd gibi nâ-maksûm Günümüz Türkçesi: Dar ağzı hayali bir nokta gibi; tek cevher gibi bölünmez. 86. Beyit: Şevk-i ‘îd-i visâli dest-efşân Kebş-i cân u dili ider kurbân Günümüz Türkçesi: Kavuşma bayramının şevkiyle el çırpar; canını ve gönlünü kurban eder. 87. Beyit: Bu letâfetle mâh-ı şehr-âşûb Yûsuf-ı Mısr-ı nâzdur Ya‘kûb Günümüz Türkçesi: Bu zarafetle şehir karıştıran bir aydır; naz Mısırının Yusuf’u Ya‘kûb’dur. 88. Beyit: Nice Ya‘kûb Yusuf-ı sânî Çarh-i hüsnüñ meh-i dırahşânı Günümüz Türkçesi: Ya‘kûb nasıl “ikinci Yusuf” olur; o, güzellik feleğinin parlayan ayıdır. 89. Beyit: Yûsuf-ı hüsn iken o şehr-âşûb İsmi olmak garîbdür Ya‘kûb Günümüz Türkçesi: Güzelliğin Yusuf’u iken, adının Ya‘kûb olması tuhaftır. 90. Beyit: Aña Ya‘kûb-ı cân pür-gamdür Ki firâkıyla dîde pür-nemdür Günümüz Türkçesi: Ona “canın Ya‘kûb’u” denir; ayrılığıyla gözler yaş doludur. 91. Beyit: Kaddine serv-i bâg üftâde Ruhına verd-i al dil-dâde Günümüz Türkçesi: Bahçenin servisi onun boyuna meftun; al gül de yanağına vurulmuş. 92. Beyit: Kıldı sad nâz ile o kadd ü hırâm Cûy-ı bâgı çemende bî-ârâm Günümüz Türkçesi: Yüz nazla o boy yürüyüş, bahçenin suyunu bile çimende huzursuz eder. 93. Beyit: Gonçelar bezm-i bâgda bî-bâk Şevk-i la‘lıyla hep girîbân-çâk Günümüz Türkçesi: Bahçedeki goncalar korkusuzdur; yakut dudağa özlemle yakaları yırtıktır. 94. Beyit: Gerçi bu şîvekâr-ı hoş-demdür Lîk Mâhmud şûh-ı ‘âlemdür Günümüz Türkçesi: Bu da edalı, hoş sohbet biridir; fakat Mahmud dünyanın en şuhudur. 95. Beyit: Şem‘-i pür-tâbı bezm-i devrânuñ Nev gül-i nâzı gülşen-i cânuñ Günümüz Türkçesi: Devrin meclisinin parlak mumudur; can gülşeninin nazlı yeni gülüdür. 96. Beyit: Böyle bir âteşîn-cemâl olmaz Böyle bir pâk verd-i al olmaz Günümüz Türkçesi: Böyle ateş gibi bir yüz olmaz; böylesine temiz bir al gül olmaz. 97. Beyit: Ruh-ı pür-tâbı gülşen-i যখনdur La‘l-i rengîni verd-i handândur Günümüz Türkçesi: Işıltılı yanağı can gülşenidir; yakut renkli dudağı gülen güldür. 98. Beyit: Hüsn ile mâh-peyker-i ‘âlem Nâz ile şîvekâr-ı ferruh-dem Günümüz Türkçesi: Güzelliğiyle dünyanın ay yüzlüsü; nazıyla edalı, uğurlu nefesli. 99. Beyit: Nola ‘uşşâkdan o şûh-ı cihân İtse gâhî cemâlini pinhân Günümüz Türkçesi: Dünya şuhu bazen âşıklardan güzelliğini gizlese ne olur? 100. Beyit: Mâhdur ol cemâl-i ‘âlem-tâb Mâh itmez mi gâhî ebr nikâb Günümüz Türkçesi: O, âlemi aydınlatan bir aydır; ay da bazen bulutu örtü yapmaz mı? 101. Beyit: N’ola olsa bu nazm-ı şehrengiz Medh-i Bayram ile neşât-âmiz Günümüz Türkçesi: Bu şehrengiz şiiri Bayram’ı övmekle neşeli olsa ne çıkar? 102. Beyit: Nice Bayram hüsn ile mümtâz Nâz ile dil-ber-i hümâ-pervâz Günümüz Türkçesi: Bayram güzellikte ne kadar seçkin; nazıyla hüma gibi süzülen bir sevgili. 103. Beyit: Kaşları nev-hilâl-i zîb-efzâ Sâyim-i hecre vaslı ‘îd-i safâ Günümüz Türkçesi: Kaşları süsleyen yeni hilâldir; ayrılık orucu tutana kavuşma sefa bayramıdır. 104. Beyit: Nedür âheste nâz ile o hırâm Ki ider seyri cânı bî-ârâm Günümüz Türkçesi: O ağır ağır, nazlı yürüyüş nedir ki; seyredeni bile huzursuz eder. 105. Beyit: Ruh-ı pür-tâbı verd-i ra‘nâdur Kadd-i mevzûnı serv-i bâlâdur Günümüz Türkçesi: Işıltılı yanağı alımlı bir güldür; ölçülü boyu yüce bir servidir. 106. Beyit: Nâz ile gelse kaddi reftâre Lerze-endâz olur dil-i zâre Günümüz Türkçesi: Nazla yürüyüşe kalksa, inleyen gönül titrer. 107. Beyit: Leyle-i kadr zülf-i dil-suzı ‘İyd-i behcet cemâl-i bihrûzı Günümüz Türkçesi: Gönül yakan saçı Kadir gecesi gibi; yüzünün aydınlığı bayram sevinci gibidir. 108. Beyit: Medh-i hubân çü irdi pâyane Düşdi nev ârzû dil ü câne Günümüz Türkçesi: Güzelleri övme sona erince, gönle ve cana yeni bir arzu düştü. 109. Beyit: Çâk idüp şevk ile girîbânum Çıka eflâke âh u efgânum Günümüz Türkçesi: Şevkle yakamı yırtayım; ahım feryadım göklere çıksın. 110. Beyit: ‘Arz -ı hâl eyleyem be-sad zârî Akıdup eşk-i çeşm-i hûn-bârı Günümüz Türkçesi: Yüz inleyişle hâlimi arz edeyim; kanlı gözyaşları dökeyim. 111. Beyit: O şeh-i hüsne kim odur bî-bâk Âteş-endâz-ı hırmen-i idrâk Günümüz Türkçesi: O güzellik şahı korkusuzdur; idrak harmanına ateş salandır. 112. Beyit: Varayın hâk-i pâyine giryân Diyeyin iy şehenşeh-i hûbân Günümüz Türkçesi: Ağlayarak ayak toprağına varayım; “ey güzellerin şahı” diyeyim. 113. Beyit: Şeh-levendâ perîveşâ sad dâd Cevr ü bî-dâd-ı gamzeden feryâd Günümüz Türkçesi: Ey yiğit hükümdar, peri gibi güzel; gamzenin zulmünden feryat ediyorum. 114. Beyit: Komadı dilde tâb u tâkat âh Nice tâkat nigâha ruhsat âh Günümüz Türkçesi: Ah, gönülde güç kuvvet bırakmadı; o bakışa nasıl dayanılır? 115. Beyit: Ki ider gökde câm-ı mâh-ı şikest Çîn-i ebrûñ ile olup hem-dest Günümüz Türkçesi: Kaşının kırımı, gökteki ay kadehini bile kırdırır. 116. Beyit: Geh girişmeyle bir olup bî-bâk Sîne-i kudsiyânı eyler çâk Günümüz Türkçesi: Bazen pervasızca çekişir; meleklerin göğsünü bile yarar. 117. Beyit: Böyle ruhsat neden o gaddâre Fitne-cû âfet-i sitemkâre Günümüz Türkçesi: Neden o gaddara böyle izin var; fitne arayan, eziyetkâr afete? 118. Beyit: Söyle lutf it meded helâk oldum Tîg-i cevr ile çâk çâk oldum Günümüz Türkçesi: Lütfedip söyle, imdat; helak oldum, zulüm kılıcıyla paramparça oldum. 119. Beyit: Yok günâhum be-hâkk-ı ‘ışk illâ Medh-i hubânı eyledüm imlâ Günümüz Türkçesi: Aşk hakkı için suçum yok; yalnız güzelleri övdüm, yazıya döktüm. 120. Beyit: Fi’l-hâkîka ‘aceb kabâhatdür Bu ki ancak cevâb-ı hayretdür Günümüz Türkçesi: Gerçekte bu tuhaf bir “suç”tur; bu ancak hayretin cevabı olabilir. 121. Beyit: Lîk maksûdum iy şeh-i mümtâz Sen idüñ sen be-hâkk-ı nâz ü niyâz Günümüz Türkçesi: Ama maksadım, ey seçkin şah; naz ve niyaz hakkı için sendin, yine sendin. 122. Beyit: Gayrı rû-pûş idi murâd-ı derûn Hep senüñçündi medh-i gûn-â-gûn Günümüz Türkçesi: İçimdeki maksat başkası gibi örtülüydü; türlü türlü övgüler aslında hep senin içindi. 123. Beyit: Sen şehenşâh-ı kişver-i cânsın Hükm-fermâ-yı cümle hubânsın Günümüz Türkçesi: Sen can ülkesinin padişahısın; bütün güzellerin hükümranısın. 124. Beyit: Sensin el-hak be-fart-ı mâhbûbî ‘Alem-efrâz-ı kişver-i hûbî Günümüz Türkçesi: Gerçekten de sevgililikte aşırısın; güzellik ülkesini bayraklandıransın. 125. Beyit: Sensin ol pâdişâh-ı hüsn ü behâ Kisrî-i tahtgâh-ı mihr ü vefâ Günümüz Türkçesi: Sen güzellik ve değerin padişahısın; sevgi ve vefa tahtının Kisrâ’sısın. 126. Beyit: Milket-i hüsne kâkülüñ yek-ser Virdi zencîr-i ‘adl ile zîver Günümüz Türkçesi: Perçemin güzellik ülkesine baştan başa; adalet zinciri gibi bir süs verir. 127. Beyit: Lutfdur cümle tarz u etvâruñ Lutfdur ben fakîre hep kârüñ Günümüz Türkçesi: Bütün hâl ve tavrın lütuftur; bana yoksula yaptığın her şey lütuftur. 128. Beyit: Lutfdur cümle tarz-ı nâ-dîdeñ Şâhidümdür nigâh-ı düzdîdeñ Günümüz Türkçesi: Görülmemiş bütün tavırların lütuftur; buna “hırsız bakışın” bile şahittir. 129. Beyit: Pes-i dîvârdan nedür o nigâh Ne nigeh rûh-bahş u cism-tebâh Günümüz Türkçesi: Duvarın ardından o bakış nedir; hem ruh veren hem beden yıkan bakış? 130. Beyit: Görse ger ol nigâh-ı pinhânı Hızr u ‘Îsî be-zevk-i rûhânî Günümüz Türkçesi: O gizli bakışı görseydi, Hızır da İsa da ruhani bir zevke ererdi. 131. Beyit: Birisi şevk ile olup kurbân Cân fida ide biri dest-efşân Günümüz Türkçesi: Biri şevkle kurban olur; biri el açıp canını feda eder. 132. Beyit: Yok kemâl-i keremle sende kusûr Baht-ı beddür beni iden mehcûr Günümüz Türkçesi: Senin kereminde kusur yok; beni mahrum eden kötü talihtir. 133. Beyit: Âh elinden ne çâre neyleyeyin Oldı dil bî-sitâre neyleyeyin Günümüz Türkçesi: Ah, ne çare; gönlüm yıldızsız kaldı, ne yapayım? 134. Beyit: Ben o küstâh bendeñem ki senüñ Kaldum âzurde-tab‘ nâzuña senüñ Günümüz Türkçesi: Ben senin küstah kulunum; nazın yüzünden incinmiş hâlde kaldım. 135. Beyit: Ya‘ni ilhâh ile be-sad ibrâm Dürr-i güftârüñ eyledüm ikdâm Günümüz Türkçesi: Yani yalvarıp yüz ısrarla; söz incilerini dizmeye girişip durdum. 136. Beyit: Bu ne bî-hude vaz‘-ı nâ-hoşdur Ki göñül şerm ile pür-âteşdür Günümüz Türkçesi: Bu ne boş ve hoş olmayan hâl; gönül utançla ateş dolu. 137. Beyit: Beni öldür ki şerme yok tâkat Eyle ‘uşşâka ser-be-ser gayret Günümüz Türkçesi: Beni öldür; bu utanca dayanacak güç yok. Âşıklara baştan sona gayret ver. 138. Beyit: Tevbe iy pâdişâh-ı bende-nevâz Tevbe iy şeh-süvâr-ı ‘arsa-i nâz Günümüz Türkçesi: Tövbe, ey kul okşayan padişah; tövbe, ey naz meydanının atlı şahı. 139. Beyit: Kalmadı dilde şimdi bir ümmîd Bu hicâb eyledi beni nevmîd Günümüz Türkçesi: Artık gönülde umut kalmadı; bu utanç beni umutsuz etti. 140. Beyit: Dil ne ülfet ne bezm-i câm ister Dest ber-sîne bir selâm ister Günümüz Türkçesi: Gönül ne ülfet ister ne içki meclisi; yalnız göğse el koyup bir selam ister. 141. Beyit: Gel Neşâtî yeter du‘â eyle Fart-ı ihlâs ile senâ eyle Günümüz Türkçesi: Gel Neşâtî, yeter; dua et ve tam bir ihlasla övgü söyle. 142. Beyit: Hüsn ile tâ ki dil-berân-ı cihân Ola hayret-fezâ-yı dîde-i cân Günümüz Türkçesi: Dünya güzelleri güzellikleriyle can gözünü hayrete düşürdükçe… 143. Beyit: Gül gibi tab‘-ı pâki şâd olsun Lutfı hüsni gibi ziyâd olsun Günümüz Türkçesi: Gül gibi temiz tabiatı şen olsun; lütfu da güzelliği gibi artsın. 144. Beyit: Ser-i kûyında cem‘ olup ‘uşşâk Pür ola sıyt-ı ‘ışk ile âfâk Günümüz Türkçesi: Mahallesinin başında âşıklar toplansın; ufuklar aşkın ünüyle dolsun.