Cenaze Yemeği / Aşı
Eski Türklerde birisi öldüğünde Yoğ / Yog / Yug / Yuğ olarak da bilinen bir tören düzenlenirdi. Bu törende ölen için yemek verilir, bu yemeğe de Yoğ Aşı denirdi. Bu törene de Yoğ Merasimi denirdi. Kutadgu Bilig'te geçen Yoğ Aşı bugünkü şekliyle ölünün ardından yemek, helva pişirilmesi, dağıtılması şeklinde düşünülebilir.
Türklerin bu törenlerini şaman - kam - baksı - ozan olarak da bilinen kişiler tarafından yönetilirdi. Şamanlar bu törenlerde aynı zamanda ölen için dua eden, ağlayan kişilerdi.
Yuğ törenlerinde söylenen şiirlere de Sagu denirdi. Sagular bir nevi ağıt ve mersiyedir. Ağıt, Halk Edebiyatı'nda, mersiye Divan Edebiyatı'nda ölüm için yazılan şiirlere denir. Alp Er Tunga için yazılan şiirler, sagular için güzel örneklerdir.
Türklerde, Sığır ve Şölen adı verilen av sonrası eğlenceler veya düğünler için de törenler düzenlenirdi. Bu toplantılarda at sütü kımız ve Türk milli çalgısı kopuz eksik olmazdı.
İslamiyet Öncesi Türk Edebiyatı ürünleri genel olarak Sav, Sagu, Koşuk ve Destan'dır. Sagu ise hece ölçüsüyle yazılan, dörtlük nazım birimi kullanılan, düz kafiye şemasına sahip daha çok yarım kafiyeli şiirlerdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı bekliyoruz.